کولیت اولسراتیو - درمان های جدید
کولیت اولسراتیو (EC) نوعی بیماری است که به اصطلاح بیماری التهابی روده ایدیوپاتیک (IFNE) تعلق دارد. این روده بزرگ را تحت تأثیر قرار داده و می تواند چند اینچ از مقعد یا تا انتهای روده بزرگ را گسترش دهد ، که به آن آپاندیس گفته می شود. علت دقیق IFNE و به ویژه EC مشخص نیست. دیدگاه فعلی این است که در افرادی رخ می دهد که از نظر ژنتیکی مستعد هستند و شامل تحریک شدید سیستم ایمنی بدن ، احتمالاً در برابر عناصر فلور میکروبی روده بزرگ است.
علائم کولیت اولسراتیو چیست؟
علائم EC معمولاً عبارتند از:
درد شکمترشحات نشتی با ترکیب خون و مخاط انجام می شوداحساس اینکه از نظر عاطفی "گاز تمام نشده است"احساس تنگی و تب
این علائم ممکن است برای مدت طولانی ادامه یابد بدون اینکه تشخیص داده شود. آزمایشات آزمایشگاهی می تواند سطح بالایی از التهاب را نشان دهد ، و به دلیل از دست دادن خون ممکن است افت هماتوکریت و آهن وجود داشته باشد. بنابراین ، در هر صورت ، معاینه کامل و صحیح پزشکی لازم است.
شدت و میزان بیماری متفاوت است و می تواند خفیف باشد (کمتر از 4 اسهال بدون خون) ، متوسط (بیشتر از 4 اما کمتر از 6 اسهال در روز) یا شدید (بیش از 7 اسهال با ریزش خون شدید و همچنین و وجود علائم سیستمیک مانند تب). بسته به شدت ، درمان های مناسب داده می شود.
دارو
درمانهای دارویی موجود برای EC عبارتند از:
آمینوسالیسیلاتکورتیکواستروئیدها ، یعنی کورتیزونسیستمهای ایمنی مانند آزاتیوپرین و 6-مرکاپتوپورینعوامل بیولوژیکی مانند اینفلیکسیماب و آنتی بیوماب
در صورت عدم موفقیت همه موارد فوق و بعنوان آخرین راه حل ، درمان جراحی وجود دارد.
مسیر مصرف دارو چیست؟
مسیرهای تجویز داروهای فوق یا از طریق دهان ، یا توسط راست روده به شکل آنما (آنما) یا به صورت زیر جلدی و یا سرانجام وریدی انجام می شود ، یعنی با تجویز به ورید. کورتیکواستروئیدها به صورت خوراکی ، داخل وریدی و در موارد خاص توسط رکتوم قابل استفاده است. از بین عوامل بیولوژیکی ، اینفلیکسیماب به صورت داخل وریدی تجویز می شود در حالی که اندولپیمابام به صورت زیر جلدی تجویز می شود. آمینوسالیسیلاتها هم به صورت خوراکی و هم از طریق آنمال رکتوم تجویز می شوند ، و در نهایت داروهای ایمنومودولاتیشن فقط به صورت خوراکی تجویز می شوند.
از بین داروهای فوق ، معمولاً آمینوسین سیسیلاتها در موارد خفیف ، ایمونومولاتورها در موارد شدیدتر و در نهایت عوامل بیولوژیکی در بیمارانی که به درمانهای قبلی پاسخ نداده اند ، تجویز می شود. کورتیکواستروئیدها زمانی که بیمار در مرحله تشدید بیماری است ، تجویز می شود اما به علت عوارض جانبی آنها نمی تواند برای مدت زمان طولانی به آنها داده شود.
کولیت اولسرما و گلولیاماب
اخیراً یک فرمول جدید با نام golimumab که یک عامل بیولوژیکی نیز هست ، توسط آژانس داروهای تصویب شد. در مواردی از EC متوسط تا شدید با دوز 50 یا 100 میلی گرم تجویز می شود. مسیر مصرف زیر جلدی است ، یعنی در زیر پوست در مناطقی با افزایش چربی مانند دیواره شکم وجود دارد. آخرین مطالعه در مقیاس بزرگ که اثربخشی دارو را نشان می دهد ، نشان داده است که درصد بالاتری از بیمارانی که گلیموآب دریافت می کنند ، حداقل در مدت 54 هفته (1 سال) در مقایسه با بیماران دارونما در بهبودی باقی مانده است. البته ، گلیاموبی مانند همه داروها دارای عوارض جانبی است. نکته اصلی این استعداد ابتلا به عفونت ها و خصوصاً احتراق مجدد سل نهفته است.
گلومابام داروی جدیدی نیست ، زیرا سالهاست که در بیماران مبتلا به بیماری های روماتیسمی مانند اسپوندیلیت آنکیلوزان ، آرتریت پسوریاتیک و روماتیسم استفاده می شود. از تجربه ما در این بیماریها به نظر می رسد که مشخصات ایمنی گلیاموبی متناسب با سایر عوامل بیولوژیکی است.
کولیت اولسراتیو (EC) نوعی بیماری است که به اصطلاح بیماری التهابی روده ایدیوپاتیک (IFNE) تعلق دارد. این روده بزرگ را تحت تأثیر قرار داده و می تواند چند اینچ از مقعد یا تا انتهای روده بزرگ را گسترش دهد ، که به آن آپاندیس گفته می شود. علت دقیق IFNE و به ویژه EC مشخص نیست. دیدگاه فعلی این است که در افرادی رخ می دهد که از نظر ژنتیکی مستعد هستند و شامل تحریک شدید سیستم ایمنی بدن ، احتمالاً در برابر عناصر فلور میکروبی روده بزرگ است.
علائم کولیت اولسراتیو چیست؟
علائم EC معمولاً عبارتند از:
درد شکمترشحات نشتی با ترکیب خون و مخاط انجام می شوداحساس اینکه از نظر عاطفی "گاز تمام نشده است"احساس تنگی و تب
این علائم ممکن است برای مدت طولانی ادامه یابد بدون اینکه تشخیص داده شود. آزمایشات آزمایشگاهی می تواند سطح بالایی از التهاب را نشان دهد ، و به دلیل از دست دادن خون ممکن است افت هماتوکریت و آهن وجود داشته باشد. بنابراین ، در هر صورت ، معاینه کامل و صحیح پزشکی لازم است.
شدت و میزان بیماری متفاوت است و می تواند خفیف باشد (کمتر از 4 اسهال بدون خون) ، متوسط (بیشتر از 4 اما کمتر از 6 اسهال در روز) یا شدید (بیش از 7 اسهال با ریزش خون شدید و همچنین و وجود علائم سیستمیک مانند تب). بسته به شدت ، درمان های مناسب داده می شود.
دارو
درمانهای دارویی موجود برای EC عبارتند از:
آمینوسالیسیلاتکورتیکواستروئیدها ، یعنی کورتیزونسیستمهای ایمنی مانند آزاتیوپرین و 6-مرکاپتوپورینعوامل بیولوژیکی مانند اینفلیکسیماب و آنتی بیوماب
در صورت عدم موفقیت همه موارد فوق و بعنوان آخرین راه حل ، درمان جراحی وجود دارد.
مسیر مصرف دارو چیست؟
مسیرهای تجویز داروهای فوق یا از طریق دهان ، یا توسط راست روده به شکل آنما (آنما) یا به صورت زیر جلدی و یا سرانجام وریدی انجام می شود ، یعنی با تجویز به ورید. کورتیکواستروئیدها به صورت خوراکی ، داخل وریدی و در موارد خاص توسط رکتوم قابل استفاده است. از بین عوامل بیولوژیکی ، اینفلیکسیماب به صورت داخل وریدی تجویز می شود در حالی که اندولپیمابام به صورت زیر جلدی تجویز می شود. آمینوسالیسیلاتها هم به صورت خوراکی و هم از طریق آنمال رکتوم تجویز می شوند ، و در نهایت داروهای ایمنومودولاتیشن فقط به صورت خوراکی تجویز می شوند.
از بین داروهای فوق ، معمولاً آمینوسین سیسیلاتها در موارد خفیف ، ایمونومولاتورها در موارد شدیدتر و در نهایت عوامل بیولوژیکی در بیمارانی که به درمانهای قبلی پاسخ نداده اند ، تجویز می شود. کورتیکواستروئیدها زمانی که بیمار در مرحله تشدید بیماری است ، تجویز می شود اما به علت عوارض جانبی آنها نمی تواند برای مدت زمان طولانی به آنها داده شود.
کولیت اولسرما و گلولیاماب
اخیراً یک فرمول جدید با نام golimumab که یک عامل بیولوژیکی نیز هست ، توسط آژانس داروهای تصویب شد. در مواردی از EC متوسط تا شدید با دوز 50 یا 100 میلی گرم تجویز می شود. مسیر مصرف زیر جلدی است ، یعنی در زیر پوست در مناطقی با افزایش چربی مانند دیواره شکم وجود دارد. آخرین مطالعه در مقیاس بزرگ که اثربخشی دارو را نشان می دهد ، نشان داده است که درصد بالاتری از بیمارانی که گلیموآب دریافت می کنند ، حداقل در مدت 54 هفته (1 سال) در مقایسه با بیماران دارونما در بهبودی باقی مانده است. البته ، گلیاموبی مانند همه داروها دارای عوارض جانبی است. نکته اصلی این استعداد ابتلا به عفونت ها و خصوصاً احتراق مجدد سل نهفته است.
گلومابام داروی جدیدی نیست ، زیرا سالهاست که در بیماران مبتلا به بیماری های روماتیسمی مانند اسپوندیلیت آنکیلوزان ، آرتریت پسوریاتیک و روماتیسم استفاده می شود. از تجربه ما در این بیماریها به نظر می رسد که مشخصات ایمنی گلیاموبی متناسب با سایر عوامل بیولوژیکی است.
- سه شنبه ۰۶ خرداد ۹۹ ۱۵:۳۴
- ۶۴ بازديد
- ۰ نظر
