سرطان مثانه
سرطان مثانه
سرطان مثانه یکی از شایع ترین بدخیمی ها در اورولوژی است و تصادفی نیست که از مدت ها پیش متخصصان ارولوژی می گفتند: "هر مورد وجود خون در ادرار ، به ویژه اگر یک مرد مسن و سیگاری باشد" ، باید مورد توجه قرار گیرد. و این تشخیص را رد کرد.
در واقع ، داده های مدرن به شدت از این گفته پشتیبانی می کنند ، زیرا تومورهای مثانه از نظر فراوانی در رتبه چهارم قرار دارند - پس از سرطان پروستات ، ریه و روده بزرگ ، و از نظر آماری حدود 5 - 10٪ از کل سرطان ها است.
سرطان مثانه چیست؟
سرطان مثانه در مردان 4 برابر بیشتر است و بعد از 60-65 سالگی شیوع بیشتری دارد. در 96٪ موارد ، این سلول از سلولهایی که داخل دیواره مثانه را پوشانده اند (به اصطلاح اپیتلیوم سلول انتقالی ) شروع می شود ، از این رو نام آن - کارسینوم سلول انتقالی است .
مانند سایر سرطان ها ، تومورهای مثانه با یک سلول شروع می شوند که بدخیم تخریب شده است و شروع به تکثیر سریع و غیرقابل کنترل می کند و منجر به افزایش اندازه تومور می شود. ویژگی سرطان مثانه این است که هر دو به طرف داخل حفره مثانه رشد می کند و به دیواره آن نفوذ می کند و در مراحل بعدی می تواند در اندام های مجاور مثانه - روده بزرگ ، پروستات و دیگران رشد کند. در عمل اورولوژی ، برای تعیین میزان سرطان مثانه ، به اصطلاح TNM - طبقه بندی که مرحله بیماری را توصیف می کند و در نمودار زیر ارائه شده است :
T1 - تومور به بافت همبند subepithelial نفوذ می کند
T2 - تومور به بافت عضلانی p نفوذ می کند. مثانه
T3 - تومور به اطراف بافت مثانه نفوذ می کند:
T4 - تومور به هر یک از ساختارهای زیر نفوذ می کند:
پروستات ، رحم ، واژن ، لگن ، دیواره های شکم
در موارد مختلف بدخیمی در کارسینوم سلول انتقالی بستگی دارد که سلولهای سرطانی با آنها مشابه یا متفاوت هستند. هرچه سلولهای تومور به حالت طبیعی نزدیکتر باشند ، تکثیر قابل کنترل و کندتر است ، بنابراین بدخیمی کمتر و پیش آگهی بهتر است. در سرطان مثانه ، این شباهت (یا درجه بدخیمی) توسط اصطلاحاً درجه بندی (G) اندازه گیری می شود . به گفته وی ، تومورها به موارد زیر تقسیم می شوند:
بسیار متفاوت (G1) - کیفیت خوب با پیش آگهی خوب ؛
متوسط تمایز یافته (G2) - با پیش آگهی بدتر.
درجه پایین (G3) - پیش آگهی ضعیف ، تومورهای تهاجمی.
درجه بدخیمی (درجه بندی) و مرحله سرطان (TNM) دو ویژگی اصلی و مهم هستند که هم درمان و هم پیش آگهی بیمار تا حد زیادی به آنها بستگی دارد.
عوامل خطر سرطان مثانه؟
همانند بیشتر سرطان ها ، علل اصلی سرطان مثانه ناشناخته است. بدون شک ، آسیب ناشی از سیگار کشیدن و قرار گرفتن در معرض برخی مواد شیمیایی مضر در صنعت آنیلین - آلفا-نفتالین ، بنزین ، آمینوفنول ؛ سنگ مثانه. و دیگران.
علائم سرطان مثانه چیست؟
در مراحل اولیه ، تومورهای مثانه درد ایجاد نمی کنند و علائم خاصی ندارند و اصلی ترین و بیشتر اوقات تنها علامت خون در ادرار است - بیماری معروف به هماچوری .
در تومورهای مثانه ، اغلب اوقات هماچوری بدون درد و اپیزودیک است ، در عرض 2-3 روز ظاهر می شود و سپس خود به خود از بین می رود. هنگامی که ادرار در رنگ طبیعی و تشخیص خون در آزمایشگاه باشد ، ادرار در سایه های مختلف قرمز (از صورتی تا قرمز تیره و حتی سیاه) یا نامرئی ( میکروسکوپی ) رنگ می شود ، قابل مشاهده است ( ماکروسکوپی نیز نامیده می شود ) . . خون ممکن است ادرار را لکه دار کند یا به صورت لخته های سیاه باشد. وقتی لخته ها بزرگتر باشند ، می توانند مثانه را مسدود کرده و باعث ایجاد تامپوناد (انسداد) با عدم توانایی در ادرار کردن خود به خود شوند.
هماچوری چنان علامتی شایع است که وقتی در یک فرد مسن خصوصاً در یک فرد سیگاری بروز می کند ، باید سرطان مثانه منتفی باشد. در مراحل آخر ، می تواند باعث کم خونی شود ، که خود را با خستگی ، خستگی آسان ، رنگ پریدگی پوست و غشای مخاطی نشان می دهد.
با پیشرفت روند ، می تواند دهانه حالب را در مثانه درگیر کند و از آنجا کلیه را مسدود کند. این بیماری هیدرونفروز نام دارد . می تواند باعث درد و سنگینی در ناحیه کمر شود.
اگر مشکوک به سرطان مثانه هستید ، که در آن مکالمه به بیمار ، سن ، سابقه خون در ادرار و وجود عوامل مضر و خطرناک اشاره دارد ، باید آزمایش های مختلف تشخیصی انجام شود . هدف آنها تعیین وجود تومور یا عدم وجود آن است - به ترتیب اندازه ، محل ، میزان و درجه بدخیمی آن .
پزشکی مدرن دارای روشهای مختلف تشخیصی است که برای شفافیت بیشتر به سه گروه تصویربرداری ، سیتولوژی و آندوسکوپی تقسیم می شود .
مطمئن ترین روش برای تشخیص تومورهای مثانه زمانی است که از داخل بررسی شود. این آزمایش سیستوسکوپی (از کیست مثانه ، معاینه اسکوپیا ) نامیده می شود و اصلی ترین ابزار تشخیصی در مشکوک به سرطان مثانه است . پیشرفت های فن آوری در اورولوژی مدرن و توسعه ابزارهای مبهم و مبهم و انعطاف پذیر ( اصطلاحاً سیستوسکوپ ) اجازه نفوذ کاملا بدون درد به مثانه و مشاهده از داخل را می دهد. در عمل روزمره ، از سیستوسکوپ های انعطاف پذیر با قطر فقط 4-5 میلی متر استفاده می شود که بسیار کوچکتر از مجرای ادرار است و می توان سیستوسکوپی را بدون مشکل در محیط سرپایی انجام داد ،بدون نیاز به بیهوشی یا بستری شدن در بیمارستان. سیستم های نوری بزرگنمایی ده برابر تصویر را با کیفیت Full HD یا حتی 4K فراهم می کنند ، که به شما امکان می دهد حتی کوچکترین تومورهای دیواره مثانه را تشخیص و تشخیص دهید . سیستوسکوپی استاندارد طلایی برای تشخیص است و به گفته بسیاری از پزشکان ، در صورت وجود خون در ادرار ، توصیه می شود که انجام شود.
روش های تشخیصی تصویربرداری
معاینه سونوگرافی (سونوگرافی)
سونوگرافی غیرتهاجمی ترین آزمایش است که اغلب می تواند ایده بسیار خوبی از اندازه تومور ، حمله آن به دیواره مثانه و غیره ارائه دهد. این اغلب اولین آزمایشی است که بیماران تحت آن قرار می گیرند. اشکال آن این است که به عنوان بسیاری از تصویربرداری، سونوگرافی است قادر به تشخیص تومورهای کوچک در مراحل اولیه، به شما این امکان درمان مطلوب است.
پلیس راهنمایی و رانندگی - توموگرافی کامپیوتری (اسکنر)
اسکنر یک معاینه با اشعه ایکس با فناوری پیشرفته است که تصویری دقیق از داخل مثانه ، رشد تومور در دیواره مثانه ، بافت های اطراف ، وجود متاستاز در اندام های مجاور یا دورتر ارائه می دهد. از آنجا که اسکنر هنوز برخی از خطرات ناشی از اشعه و اشعه X را در بر دارد ، معمولاً پس از سونوگرافی انجام می شود و نمی توان از آن برای تشخیص اولیه در مراحل اولیه استفاده کرد.
تصویربرداری تشدید مغناطیسی - MRI
مانند اسکنر ، تصویربرداری رزونانس مغناطیسی تصویری دقیق از بافت های نرم لگن کوچک ، اما بدون استفاده از اشعه ایکس ارائه می دهد. باز هم ، برای تشخیص اولیه تومورهای اولیه توصیه نمی شود.
اوروگرافی وریدی (عکس رنگی)
پس از معرفی کنتراست وریدی ، یک سری اشعه ایکس گرفته می شود. پر شدن کلیه ها ، لگن ، حالب و مثانه نشان داده شده است. تومور به عنوان نقص در پر شدن به تصویر کشیده شده است. در حال حاضر ، این روش تقریباً توسط MRI و پلیس راهنمایی و رانندگی جایگزین می شود.
معاینه سیتولوژیک
این روش شامل بررسی ادرار برای تشخیص سلولهای سرطانی لایه برداری شده و وارد جریان ادرار است. این ماده علاوه بر آزمایش سیستوسکوپی بیشتر به عنوان آزمایش کمکی استفاده می شود تا آزمایش مستقل.
الگوریتم تشخیصی در صورت مشکوک به سرطان مثانه
به عنوان خلاصه ای از روش های تشخیصی ، الگوریتم معمول تشخیصی را در بیمار مشکوک به سرطان مثانه ارائه خواهیم داد:
بیمار بزرگسال دارای خون در ادرار .
سونوگرافی ، که وجود تشکیل تومور در مثانه را ثابت می کند. در صورت نتیجه مثبت ، موارد زیر را دنبال کنید:
سیستوسکوپی و نمونه برداری ، و در صورت امکان مرحله اجازه می دهد - برداشتن مجاری ادرار از تومور.
در صورت لزوم ، اما نه لزوما - یک اسکنر سیستم ادراری ، که داده های حاصل از سونوگرافی را تکمیل می کند و به شما امکان می دهد متاستازها را تشخیص داده یا اعضای همسایه مثانه را تحت تأثیر قرار دهید.
بررسی بافت شناسی ناحیه بریده شده ، که میزان بدخیمی و میزان گسترش روند در عمق دیواره مثانه را تعیین می کند.
برداشتن مجاری ادرار (Tu-TUR)
متداول ترین و متداول ترین روش برای درمان مراحل اولیه سرطان مثانه به اصطلاح است. برداشتن مجاری ادرار (به طور خلاصه Tu-TUR). این آندوسکوپی است ، یعنی. یک روش جراحی بدون خون که در آن مجرای ادرار به مثانه نفوذ کرده و کل تشکیل تومور را همراه با بخشی از دیواره مثانه خارج می کند. برداشتن مجاری ادرار استاندارد طلایی در درمان تومورهای مثانه است. این ماده می تواند تومورهایی را که به عمق دیواره عضلانی مثانه نفوذ نمی کنند ، بهبود بخشد. TU-TUR در مراحل نفوذ سرطان به اعماق دیواره عضله غیرممکن است - در این صورت درمان عملی است -برداشتن کل مثانه - به اصطلاح سیستکتومی .
برداشتن مجرای ادرار یک روش کم تهاجمی است که تحت شرایط بیهوشی نخاعی (بیهوشی در ناحیه کمر) ، با دستگاه خاصی به نام ریسکتوسکوپ انجام می شود . این مجهز به یک سیستم نوری است که به جراح اجازه می دهد یک تصویر بزرگنمایی و تفصیلی ده برابر ، یک منبع نور و یک کوک برش را مشاهده کند.
برداشتن تومور به ترتیب در قطعات کوچک انجام می شود ، شبیه هرس بوته تا زمانی که به تدریج به پایه خود برسد. قاعده تومور که در دیواره مثانه قرار دارد ، جدا شده و برای بررسی جدا از بقیه مواد ارسال می شود ، زیرا تعیین اینکه تومور در عمق رشد کرده است یا فقط در سطح سطحی است مهم است. این اطلاعات برای تعیین میزان پیشرفت تومور و تعیین درمان و پیش آگهی مهم است.
معمولاً برداشتن مجاری ادرار تنها درمان نیست ، زیرا برای جلوگیری از عود ، شیمی درمانی داخل مثانه ، موضعی لازم است ، یعنی داروی خاصی به مثانه تزریق می شود - یک سیتواستاتیک برای از بین بردن سلولهای سرطانی باقی مانده. بسته به مرحله تومور و نوع بافت شناسی آن ، طبق یک طرح خاص انجام می شود و معمولاً از چند هفته تا یک سال طول می کشد.
علاوه بر شیمی درمانی موضعی ، ضد سیستوسکوپی هر سه ماه بعلاوه توصیه می شود زیرا با وجود حتی بهترین روش جراحی ، تومورهای مثانه 50-70٪ خطر عود در سال اول را دارند . بعد از این دوره ، هر شش ماه می توان سیستوسکوپی را رقیق کرد .
سیستکتومی رادیکال
در مواردی که سرطان مثانه عمیق نفوذ کرده است و عضلات جدار مثانه تحت تاثیر قرار، آندوسکوپی (پیشابراه) درمان می رادیکالیسم لازم را فراهم نیست و نیاز به حذف کامل از کل مثانه - به اصطلاح. سیستکتومی رادیکال .
سیستکتومی یکی از بزرگترین و پیچیده ترین عمل ها در اورولوژی است و شامل برداشتن کامل مثانه است. از طریق برش در قسمت پایین شکم انجام می شود. از لحاظ تصویری ، عملیات را می توان به دو قسمت تقسیم کرد ، که یکی پس از دیگری دنبال می شود:
1. برداشتن مثانه - سیستکتومی ، که به طور کلی در همه بیماران به همین روش انجام می شود
2. برداشتن ادرار در خارج از بدن - به اصطلاح اشتقاق ادرار ، زیرا وقتی مثانه برداشته می شود ، این سوال منطقی باقی می ماند که " ادرار به کجا می رود؟ " دهها روش برای اشتقاق بعدی ادرار وجود دارد که هر یک از آنها دارای نشانه ها و موارد منع مصرف خاص خود هستند ، اما موضوع این مقاله نیستند. به طور خلاصه ، سعی خواهیم کرد خوانندگان را با برخی از اصول اساسی و انواع مشتقات آشنا کنیم:
- برداشتن حالب های پوستی - حالب ها به طور مستقیم به پوست برداشته می شوند (حالب ) ، یا به قسمت روده دوخته می شوند ، که به پوست ( مجرا ) برداشته می شود . در هر دو مورد ، ادرار در خارج از بدن در یک کیسه مخصوص (پلوتا) جمع می شود.
- کاشت (قرار دادن) حالبها در مخزن مخصوص روده که به روده بزرگ متصل است (ادرار از طریق مقعد خارج می شود) یا از طریق پوست دفع می شود. در هر دو مورد ، ادرار در مخازن مخصوص طراحی شده در بدن جمع می شود.
- ساخت پلاستیک مثانه "جدید" از بخش روده - مثانه ارتوتوپیک یا به طور خلاصه - مثانه نئو . در طول سال ها ، ده ها روش برای این مورد استفاده شده است ، از جمله رباتیک و لاپاراسکوپی. مثانه جدید در محل مثانه برداشته شده جمع شده و به حالب های خروجی از کلیه ها و مجرای ادرار متصل می شود. این عمل فیزیولوژیکی ترین عمل ممکن است که سطح استاندارد زندگی را برای بیمار فراهم می کند ، با این شرط که در موارد نسبتاً اولیه و در صورت عدم رشد مجرای ادرار قابل استفاده باشد.
تصمیم گیری در مورد نوع اشتقاق پس از یک بحث و گفتگوی مشترک بین بیمار و متخصص ارولوژی ، متناسب با شرایط خاص و حداقل گزینه های موجود در کلینیک ، به صورت جداگانه اتخاذ می شود. اگرچه سیستکتومی نوعی عمل فلج کننده است ، اما در حال حاضر تنها گزینه برای بیماران با سرطان مثانه پیشرفته تر یا مبتلایان به سرطان G3 عودکننده ثابت شده است.
برداشتن جزئی مثانه
در این عمل به جای برداشتن کل مثانه ، فقط بخشی از آن در ناحیه اطراف تومور بریده می شود. اگرچه تقریباً مطابق با استانداردهای جدید اروپایی رد می شود ، اما نسبت به سیستکتومی رادیکال آسیب زا است و نشانه های خاص خود را دارد ، البته بسیار باریک - سن بالا و روند بدخیم کمتر ، تومور در دیورتیکولوم (بزرگ شدن کیسه مانند مثانه) و باصطلاح
شیمی درمانی و پرتودرمانی
در سرطان مثانه ، علاوه بر درمان جراحی ، می توان از روشهای غیر جراحی دیگری به صورت ترکیبی یا جداگانه برای جلوگیری از خطر عود یا حمایت از اثر درمان جراحی استفاده کرد:
شیمی درمانی داخل مثانه (داخل مثانه)
طبق "قوانین هنر" ، Tu-Tour روشی است که با استفاده از آن می توان تومورهای Ta و T1 را از بین برد. صرف نظر از رویکرد جراحی ، این تومورها غالباً عود کرده یا به مرحله تهاجمی عضلانی منتقل می شوند. تنوع زیاد و میزان عود زیاد بعد از Tu-TUR نشان می دهد که برداشتن رزولوشن همیشه کافی نیست و به شیمی درمانی اضافی در این بیماران نیاز است. این عمل با قرار دادن دوره ای شیمی درمانی در مثانه انجام می شود که به طور متوسط حدود 1 ساعت می ماند و پس از آن پوست گیری می شود.
دو داروی اصلی که در عمل استفاده می شود ، میتومایسین است - در موارد کم خطر و ایمنی درمانی با باسیلوس کالمت-گوئرین (BCG) - در موارد با خطر بالاتر.
مکانیسم عملکرد دو نوع دارو متفاوت است ، اما هدف یکی است - از بین بردن تشکیلات کوچک تومور در طی برداشتن مجاری ادرار ، که ممکن است عود متعاقباً از آن ایجاد شود. در اصل ، میتومایسین یک سیتواستاتیک است که سلولهای سرطانی را از بین می برد ، در حالی که BCG یک تحریک کننده ایمنی قوی است که سیستم ایمنی بدن را فعال می کند ، که به نوبه خود سلولهای سرطانی را از بین می برد.
نشان داده شده است که ایمونوتراپی داخل رحمی با BCG خطر عود و پیشرفت تومورهای مثانه را کاهش می دهد.
شیمی درمانی سیستمیک
علاوه بر شیمی درمانی موضعی ، شیمی درمانی سیستمیک (وریدی) ممکن است در بیماران پس از سیستکتومی رادیکال و pT3 / 4 و / یا غدد لنفاوی مثبت و بدون متاستاز از راه دور انجام شود ، اما هنوز در حال بحث است ، و داده های کارآزمایی بالینی در دسترس نیست. شواهدی به نفع روال و استفاده.
پرتو درمانی
پرتودرمانی ممکن است یک گزینه جایگزین برای درمان بیماران مبتلا به سرطان مثانه در مرحله پیشرفته عضلانی-تهاجمی (T2-4 NO0 M0) مناسب برای درمان جراحی (سیستکتومی) باشد. همچنین ، رادیوتراپی می تواند برای جلوگیری از خونریزی در بیماران مبتلا به تومورهای تهاجمی استفاده شود ، که در آن با دستکاری های مجرای ادرار نمی توان به این نتیجه رسید.
سرطان مثانه
سرطان مثانه یکی از شایع ترین بدخیمی ها در اورولوژی است و تصادفی نیست که از مدت ها پیش متخصصان ارولوژی می گفتند: "هر مورد وجود خون در ادرار ، به ویژه اگر یک مرد مسن و سیگاری باشد" ، باید مورد توجه قرار گیرد. و این تشخیص را رد کرد.
در واقع ، داده های مدرن به شدت از این گفته پشتیبانی می کنند ، زیرا تومورهای مثانه از نظر فراوانی در رتبه چهارم قرار دارند - پس از سرطان پروستات ، ریه و روده بزرگ ، و از نظر آماری حدود 5 - 10٪ از کل سرطان ها است.
سرطان مثانه چیست؟
سرطان مثانه در مردان 4 برابر بیشتر است و بعد از 60-65 سالگی شیوع بیشتری دارد. در 96٪ موارد ، این سلول از سلولهایی که داخل دیواره مثانه را پوشانده اند (به اصطلاح اپیتلیوم سلول انتقالی ) شروع می شود ، از این رو نام آن - کارسینوم سلول انتقالی است .
مانند سایر سرطان ها ، تومورهای مثانه با یک سلول شروع می شوند که بدخیم تخریب شده است و شروع به تکثیر سریع و غیرقابل کنترل می کند و منجر به افزایش اندازه تومور می شود. ویژگی سرطان مثانه این است که هر دو به طرف داخل حفره مثانه رشد می کند و به دیواره آن نفوذ می کند و در مراحل بعدی می تواند در اندام های مجاور مثانه - روده بزرگ ، پروستات و دیگران رشد کند. در عمل اورولوژی ، برای تعیین میزان سرطان مثانه ، به اصطلاح TNM - طبقه بندی که مرحله بیماری را توصیف می کند و در نمودار زیر ارائه شده است :
T1 - تومور به بافت همبند subepithelial نفوذ می کند
T2 - تومور به بافت عضلانی p نفوذ می کند. مثانه
T3 - تومور به اطراف بافت مثانه نفوذ می کند:
T4 - تومور به هر یک از ساختارهای زیر نفوذ می کند:
پروستات ، رحم ، واژن ، لگن ، دیواره های شکم
در موارد مختلف بدخیمی در کارسینوم سلول انتقالی بستگی دارد که سلولهای سرطانی با آنها مشابه یا متفاوت هستند. هرچه سلولهای تومور به حالت طبیعی نزدیکتر باشند ، تکثیر قابل کنترل و کندتر است ، بنابراین بدخیمی کمتر و پیش آگهی بهتر است. در سرطان مثانه ، این شباهت (یا درجه بدخیمی) توسط اصطلاحاً درجه بندی (G) اندازه گیری می شود . به گفته وی ، تومورها به موارد زیر تقسیم می شوند:
بسیار متفاوت (G1) - کیفیت خوب با پیش آگهی خوب ؛
متوسط تمایز یافته (G2) - با پیش آگهی بدتر.
درجه پایین (G3) - پیش آگهی ضعیف ، تومورهای تهاجمی.
درجه بدخیمی (درجه بندی) و مرحله سرطان (TNM) دو ویژگی اصلی و مهم هستند که هم درمان و هم پیش آگهی بیمار تا حد زیادی به آنها بستگی دارد.
عوامل خطر سرطان مثانه؟
همانند بیشتر سرطان ها ، علل اصلی سرطان مثانه ناشناخته است. بدون شک ، آسیب ناشی از سیگار کشیدن و قرار گرفتن در معرض برخی مواد شیمیایی مضر در صنعت آنیلین - آلفا-نفتالین ، بنزین ، آمینوفنول ؛ سنگ مثانه. و دیگران.
علائم سرطان مثانه چیست؟
در مراحل اولیه ، تومورهای مثانه درد ایجاد نمی کنند و علائم خاصی ندارند و اصلی ترین و بیشتر اوقات تنها علامت خون در ادرار است - بیماری معروف به هماچوری .
در تومورهای مثانه ، اغلب اوقات هماچوری بدون درد و اپیزودیک است ، در عرض 2-3 روز ظاهر می شود و سپس خود به خود از بین می رود. هنگامی که ادرار در رنگ طبیعی و تشخیص خون در آزمایشگاه باشد ، ادرار در سایه های مختلف قرمز (از صورتی تا قرمز تیره و حتی سیاه) یا نامرئی ( میکروسکوپی ) رنگ می شود ، قابل مشاهده است ( ماکروسکوپی نیز نامیده می شود ) . . خون ممکن است ادرار را لکه دار کند یا به صورت لخته های سیاه باشد. وقتی لخته ها بزرگتر باشند ، می توانند مثانه را مسدود کرده و باعث ایجاد تامپوناد (انسداد) با عدم توانایی در ادرار کردن خود به خود شوند.
هماچوری چنان علامتی شایع است که وقتی در یک فرد مسن خصوصاً در یک فرد سیگاری بروز می کند ، باید سرطان مثانه منتفی باشد. در مراحل آخر ، می تواند باعث کم خونی شود ، که خود را با خستگی ، خستگی آسان ، رنگ پریدگی پوست و غشای مخاطی نشان می دهد.
با پیشرفت روند ، می تواند دهانه حالب را در مثانه درگیر کند و از آنجا کلیه را مسدود کند. این بیماری هیدرونفروز نام دارد . می تواند باعث درد و سنگینی در ناحیه کمر شود.
اگر مشکوک به سرطان مثانه هستید ، که در آن مکالمه به بیمار ، سن ، سابقه خون در ادرار و وجود عوامل مضر و خطرناک اشاره دارد ، باید آزمایش های مختلف تشخیصی انجام شود . هدف آنها تعیین وجود تومور یا عدم وجود آن است - به ترتیب اندازه ، محل ، میزان و درجه بدخیمی آن .
پزشکی مدرن دارای روشهای مختلف تشخیصی است که برای شفافیت بیشتر به سه گروه تصویربرداری ، سیتولوژی و آندوسکوپی تقسیم می شود .
مطمئن ترین روش برای تشخیص تومورهای مثانه زمانی است که از داخل بررسی شود. این آزمایش سیستوسکوپی (از کیست مثانه ، معاینه اسکوپیا ) نامیده می شود و اصلی ترین ابزار تشخیصی در مشکوک به سرطان مثانه است . پیشرفت های فن آوری در اورولوژی مدرن و توسعه ابزارهای مبهم و مبهم و انعطاف پذیر ( اصطلاحاً سیستوسکوپ ) اجازه نفوذ کاملا بدون درد به مثانه و مشاهده از داخل را می دهد. در عمل روزمره ، از سیستوسکوپ های انعطاف پذیر با قطر فقط 4-5 میلی متر استفاده می شود که بسیار کوچکتر از مجرای ادرار است و می توان سیستوسکوپی را بدون مشکل در محیط سرپایی انجام داد ،بدون نیاز به بیهوشی یا بستری شدن در بیمارستان. سیستم های نوری بزرگنمایی ده برابر تصویر را با کیفیت Full HD یا حتی 4K فراهم می کنند ، که به شما امکان می دهد حتی کوچکترین تومورهای دیواره مثانه را تشخیص و تشخیص دهید . سیستوسکوپی استاندارد طلایی برای تشخیص است و به گفته بسیاری از پزشکان ، در صورت وجود خون در ادرار ، توصیه می شود که انجام شود.
روش های تشخیصی تصویربرداری
معاینه سونوگرافی (سونوگرافی)
سونوگرافی غیرتهاجمی ترین آزمایش است که اغلب می تواند ایده بسیار خوبی از اندازه تومور ، حمله آن به دیواره مثانه و غیره ارائه دهد. این اغلب اولین آزمایشی است که بیماران تحت آن قرار می گیرند. اشکال آن این است که به عنوان بسیاری از تصویربرداری، سونوگرافی است قادر به تشخیص تومورهای کوچک در مراحل اولیه، به شما این امکان درمان مطلوب است.
پلیس راهنمایی و رانندگی - توموگرافی کامپیوتری (اسکنر)
اسکنر یک معاینه با اشعه ایکس با فناوری پیشرفته است که تصویری دقیق از داخل مثانه ، رشد تومور در دیواره مثانه ، بافت های اطراف ، وجود متاستاز در اندام های مجاور یا دورتر ارائه می دهد. از آنجا که اسکنر هنوز برخی از خطرات ناشی از اشعه و اشعه X را در بر دارد ، معمولاً پس از سونوگرافی انجام می شود و نمی توان از آن برای تشخیص اولیه در مراحل اولیه استفاده کرد.
تصویربرداری تشدید مغناطیسی - MRI
مانند اسکنر ، تصویربرداری رزونانس مغناطیسی تصویری دقیق از بافت های نرم لگن کوچک ، اما بدون استفاده از اشعه ایکس ارائه می دهد. باز هم ، برای تشخیص اولیه تومورهای اولیه توصیه نمی شود.
اوروگرافی وریدی (عکس رنگی)
پس از معرفی کنتراست وریدی ، یک سری اشعه ایکس گرفته می شود. پر شدن کلیه ها ، لگن ، حالب و مثانه نشان داده شده است. تومور به عنوان نقص در پر شدن به تصویر کشیده شده است. در حال حاضر ، این روش تقریباً توسط MRI و پلیس راهنمایی و رانندگی جایگزین می شود.
معاینه سیتولوژیک
این روش شامل بررسی ادرار برای تشخیص سلولهای سرطانی لایه برداری شده و وارد جریان ادرار است. این ماده علاوه بر آزمایش سیستوسکوپی بیشتر به عنوان آزمایش کمکی استفاده می شود تا آزمایش مستقل.
الگوریتم تشخیصی در صورت مشکوک به سرطان مثانه
به عنوان خلاصه ای از روش های تشخیصی ، الگوریتم معمول تشخیصی را در بیمار مشکوک به سرطان مثانه ارائه خواهیم داد:
بیمار بزرگسال دارای خون در ادرار .
سونوگرافی ، که وجود تشکیل تومور در مثانه را ثابت می کند. در صورت نتیجه مثبت ، موارد زیر را دنبال کنید:
سیستوسکوپی و نمونه برداری ، و در صورت امکان مرحله اجازه می دهد - برداشتن مجاری ادرار از تومور.
در صورت لزوم ، اما نه لزوما - یک اسکنر سیستم ادراری ، که داده های حاصل از سونوگرافی را تکمیل می کند و به شما امکان می دهد متاستازها را تشخیص داده یا اعضای همسایه مثانه را تحت تأثیر قرار دهید.
بررسی بافت شناسی ناحیه بریده شده ، که میزان بدخیمی و میزان گسترش روند در عمق دیواره مثانه را تعیین می کند.
برداشتن مجاری ادرار (Tu-TUR)
متداول ترین و متداول ترین روش برای درمان مراحل اولیه سرطان مثانه به اصطلاح است. برداشتن مجاری ادرار (به طور خلاصه Tu-TUR). این آندوسکوپی است ، یعنی. یک روش جراحی بدون خون که در آن مجرای ادرار به مثانه نفوذ کرده و کل تشکیل تومور را همراه با بخشی از دیواره مثانه خارج می کند. برداشتن مجاری ادرار استاندارد طلایی در درمان تومورهای مثانه است. این ماده می تواند تومورهایی را که به عمق دیواره عضلانی مثانه نفوذ نمی کنند ، بهبود بخشد. TU-TUR در مراحل نفوذ سرطان به اعماق دیواره عضله غیرممکن است - در این صورت درمان عملی است -برداشتن کل مثانه - به اصطلاح سیستکتومی .
برداشتن مجرای ادرار یک روش کم تهاجمی است که تحت شرایط بیهوشی نخاعی (بیهوشی در ناحیه کمر) ، با دستگاه خاصی به نام ریسکتوسکوپ انجام می شود . این مجهز به یک سیستم نوری است که به جراح اجازه می دهد یک تصویر بزرگنمایی و تفصیلی ده برابر ، یک منبع نور و یک کوک برش را مشاهده کند.
برداشتن تومور به ترتیب در قطعات کوچک انجام می شود ، شبیه هرس بوته تا زمانی که به تدریج به پایه خود برسد. قاعده تومور که در دیواره مثانه قرار دارد ، جدا شده و برای بررسی جدا از بقیه مواد ارسال می شود ، زیرا تعیین اینکه تومور در عمق رشد کرده است یا فقط در سطح سطحی است مهم است. این اطلاعات برای تعیین میزان پیشرفت تومور و تعیین درمان و پیش آگهی مهم است.
معمولاً برداشتن مجاری ادرار تنها درمان نیست ، زیرا برای جلوگیری از عود ، شیمی درمانی داخل مثانه ، موضعی لازم است ، یعنی داروی خاصی به مثانه تزریق می شود - یک سیتواستاتیک برای از بین بردن سلولهای سرطانی باقی مانده. بسته به مرحله تومور و نوع بافت شناسی آن ، طبق یک طرح خاص انجام می شود و معمولاً از چند هفته تا یک سال طول می کشد.
علاوه بر شیمی درمانی موضعی ، ضد سیستوسکوپی هر سه ماه بعلاوه توصیه می شود زیرا با وجود حتی بهترین روش جراحی ، تومورهای مثانه 50-70٪ خطر عود در سال اول را دارند . بعد از این دوره ، هر شش ماه می توان سیستوسکوپی را رقیق کرد .
سیستکتومی رادیکال
در مواردی که سرطان مثانه عمیق نفوذ کرده است و عضلات جدار مثانه تحت تاثیر قرار، آندوسکوپی (پیشابراه) درمان می رادیکالیسم لازم را فراهم نیست و نیاز به حذف کامل از کل مثانه - به اصطلاح. سیستکتومی رادیکال .
سیستکتومی یکی از بزرگترین و پیچیده ترین عمل ها در اورولوژی است و شامل برداشتن کامل مثانه است. از طریق برش در قسمت پایین شکم انجام می شود. از لحاظ تصویری ، عملیات را می توان به دو قسمت تقسیم کرد ، که یکی پس از دیگری دنبال می شود:
1. برداشتن مثانه - سیستکتومی ، که به طور کلی در همه بیماران به همین روش انجام می شود
2. برداشتن ادرار در خارج از بدن - به اصطلاح اشتقاق ادرار ، زیرا وقتی مثانه برداشته می شود ، این سوال منطقی باقی می ماند که " ادرار به کجا می رود؟ " دهها روش برای اشتقاق بعدی ادرار وجود دارد که هر یک از آنها دارای نشانه ها و موارد منع مصرف خاص خود هستند ، اما موضوع این مقاله نیستند. به طور خلاصه ، سعی خواهیم کرد خوانندگان را با برخی از اصول اساسی و انواع مشتقات آشنا کنیم:
- برداشتن حالب های پوستی - حالب ها به طور مستقیم به پوست برداشته می شوند (حالب ) ، یا به قسمت روده دوخته می شوند ، که به پوست ( مجرا ) برداشته می شود . در هر دو مورد ، ادرار در خارج از بدن در یک کیسه مخصوص (پلوتا) جمع می شود.
- کاشت (قرار دادن) حالبها در مخزن مخصوص روده که به روده بزرگ متصل است (ادرار از طریق مقعد خارج می شود) یا از طریق پوست دفع می شود. در هر دو مورد ، ادرار در مخازن مخصوص طراحی شده در بدن جمع می شود.
- ساخت پلاستیک مثانه "جدید" از بخش روده - مثانه ارتوتوپیک یا به طور خلاصه - مثانه نئو . در طول سال ها ، ده ها روش برای این مورد استفاده شده است ، از جمله رباتیک و لاپاراسکوپی. مثانه جدید در محل مثانه برداشته شده جمع شده و به حالب های خروجی از کلیه ها و مجرای ادرار متصل می شود. این عمل فیزیولوژیکی ترین عمل ممکن است که سطح استاندارد زندگی را برای بیمار فراهم می کند ، با این شرط که در موارد نسبتاً اولیه و در صورت عدم رشد مجرای ادرار قابل استفاده باشد.
تصمیم گیری در مورد نوع اشتقاق پس از یک بحث و گفتگوی مشترک بین بیمار و متخصص ارولوژی ، متناسب با شرایط خاص و حداقل گزینه های موجود در کلینیک ، به صورت جداگانه اتخاذ می شود. اگرچه سیستکتومی نوعی عمل فلج کننده است ، اما در حال حاضر تنها گزینه برای بیماران با سرطان مثانه پیشرفته تر یا مبتلایان به سرطان G3 عودکننده ثابت شده است.
برداشتن جزئی مثانه
در این عمل به جای برداشتن کل مثانه ، فقط بخشی از آن در ناحیه اطراف تومور بریده می شود. اگرچه تقریباً مطابق با استانداردهای جدید اروپایی رد می شود ، اما نسبت به سیستکتومی رادیکال آسیب زا است و نشانه های خاص خود را دارد ، البته بسیار باریک - سن بالا و روند بدخیم کمتر ، تومور در دیورتیکولوم (بزرگ شدن کیسه مانند مثانه) و باصطلاح
شیمی درمانی و پرتودرمانی
در سرطان مثانه ، علاوه بر درمان جراحی ، می توان از روشهای غیر جراحی دیگری به صورت ترکیبی یا جداگانه برای جلوگیری از خطر عود یا حمایت از اثر درمان جراحی استفاده کرد:
شیمی درمانی داخل مثانه (داخل مثانه)
طبق "قوانین هنر" ، Tu-Tour روشی است که با استفاده از آن می توان تومورهای Ta و T1 را از بین برد. صرف نظر از رویکرد جراحی ، این تومورها غالباً عود کرده یا به مرحله تهاجمی عضلانی منتقل می شوند. تنوع زیاد و میزان عود زیاد بعد از Tu-TUR نشان می دهد که برداشتن رزولوشن همیشه کافی نیست و به شیمی درمانی اضافی در این بیماران نیاز است. این عمل با قرار دادن دوره ای شیمی درمانی در مثانه انجام می شود که به طور متوسط حدود 1 ساعت می ماند و پس از آن پوست گیری می شود.
دو داروی اصلی که در عمل استفاده می شود ، میتومایسین است - در موارد کم خطر و ایمنی درمانی با باسیلوس کالمت-گوئرین (BCG) - در موارد با خطر بالاتر.
مکانیسم عملکرد دو نوع دارو متفاوت است ، اما هدف یکی است - از بین بردن تشکیلات کوچک تومور در طی برداشتن مجاری ادرار ، که ممکن است عود متعاقباً از آن ایجاد شود. در اصل ، میتومایسین یک سیتواستاتیک است که سلولهای سرطانی را از بین می برد ، در حالی که BCG یک تحریک کننده ایمنی قوی است که سیستم ایمنی بدن را فعال می کند ، که به نوبه خود سلولهای سرطانی را از بین می برد.
نشان داده شده است که ایمونوتراپی داخل رحمی با BCG خطر عود و پیشرفت تومورهای مثانه را کاهش می دهد.
شیمی درمانی سیستمیک
علاوه بر شیمی درمانی موضعی ، شیمی درمانی سیستمیک (وریدی) ممکن است در بیماران پس از سیستکتومی رادیکال و pT3 / 4 و / یا غدد لنفاوی مثبت و بدون متاستاز از راه دور انجام شود ، اما هنوز در حال بحث است ، و داده های کارآزمایی بالینی در دسترس نیست. شواهدی به نفع روال و استفاده.
پرتو درمانی
پرتودرمانی ممکن است یک گزینه جایگزین برای درمان بیماران مبتلا به سرطان مثانه در مرحله پیشرفته عضلانی-تهاجمی (T2-4 NO0 M0) مناسب برای درمان جراحی (سیستکتومی) باشد. همچنین ، رادیوتراپی می تواند برای جلوگیری از خونریزی در بیماران مبتلا به تومورهای تهاجمی استفاده شود ، که در آن با دستکاری های مجرای ادرار نمی توان به این نتیجه رسید.
- سه شنبه ۲۲ مهر ۹۹ ۲۲:۳۵
- ۲۵ بازديد
- ۰ نظر
